چرا کسی که من دوستش دارم همیشه پیش کساییه که دوستش ندارن؟

چرا تمام رویا های من با اون مال کسایی میشه که اصلا نمی خوانش؟

چرا واسه اونا در دسترسه ولی واسه من نه؟

چرا نمی تونم دوستش نداشته باشم ؟

چرا من باید همیشه تو عذاب باشم؟

از این زندگی بیزارم

از این همه احساساتی بودن متنفرم

از شکستن از درد کشیدن از مردن متنفرم

از انتظار